วันพุธที่ 12 เมษายน พ.ศ. 2560

bedair friday



ฉีหมิงเอ๋อย่อมเข้าใจว่ามันถามถึงอันใด ต้องค้อนมันวงหนึ่งกล่าว ว่า “ท่านเข้าใจว่าเชื่ยเชื่ย
ที่นอนเป่าลม friday (ชื่อเล่นของเขี่ยหวี่เฟย)
กับอิ่งเจี๋ยเจียเป็นคน ถือศีลกินเจหรือ อย่าว่าแต่ท่านก่อนไปกำชับไว้ เจ๋อตงเป็นพื้นที่ของ พวกเรา อวี้ชื่อจี๋รุดไปยังสืบเสาะอันใดได้ แต่ว่ามันพอสั่งห้ามการค้าขาย ทั้งจัดเจ้าหน้าที่คอยตรวจสอบ สร้างความเดือดร้อนแก่ชาวบ้านทั้งหลาย เรื่องของพวกเราต้องหยุดความเคลื่อนไหว กระทบถึงกิจการค้า ท่าน พอกลับมาต้องคิดอ่านสักครา”
เชื่ยสินพอฟังว่าอวี้ชื่อจี๋จับผิดอันใดไม่ไค้ ต่อยคลายใจลงกล่าวว่า “หากเฉินอิงไม่มารังควานเรา เราจึงที่นอนเป่าลม intex 6 ฟุตหวั่นวิตกขอเพียงมันจับผิดไม่ไค้ เรื่องเหล่านื้ไม่นับเป็นอย่างไร วันพรุ่งนี้เราจะหารือกับอิ่งเอ๋อ หาวิธี แก้ไขเอง”
ฉีหมิงเอ๋อล่งเสียงดังอืมม์ คล้ายนึกไค้อันใด จึงกล่าว “ใช่แล้ว ซีจู๋ ฮูหยินส่งข่าวมาจากญี่ป่น สถานการณ์ที่ญี่ป่นคล้ายเกิดการเปลี่ยนแปลง เชื่ยเชื่ยล่วงรู้รายละเอียด ข้าพเจ้าไม่ไค้ไต่ถาม หลังจากนี้นางคงบอกต่อ ท่านเอง”
หลังจากกล่าวจบไม่ไค้ยินเชื่ยสินตอบรับจึงเหลียวหน้าไป เห็น เชื่ยสินยกมือเท้าคาง จับจ้องมองนางเขม็งนึ่ง ฉีหมิงเอ๋ออดหน้าแดง ระเรื่อมิไค้ บิดกายเล็กน้อยกล่าวว่า “เป็นคู่สามีภรรยาเก่าแก่แล้ว มองดู ผู้อื่นเช่นนี้ทำอะไร?”
เชื่ยสินมองดูริม'ผิปากสีแดงสดของนาง กล่าวอย่างยิ้มแย้มว่า “จากกันชั่วคราวเหนือกว่าแรกวิวาห์ อย่าให้เชื่ยงกงรอนาน เชื่ยงกงรอ คอยไค้ แต่ว่าเสี่ยวเชื่ยงกง (เขี่ยงกงน้อย) ไม่อาจอดรนทนรอแล้ว”
ฉีหมิงเอ๋อกล่าวอย่างสงสัยใจว่า “เสี่ยวเชื่ยงกงอันใด...”
จากนั้นเห็นอาวุธประจำตัวที่ตั้งตรงของเชิยสิน สร้างความอับ อายแก่ฉีหมิงเอ๋อจนเบือนหน้าหนี กล่าวด้วยใบหน้าแดงกาว่า “ช่างอุจาด นัก ทั้งกล่าววาจาบัดสี”
ปากแม้กล่าวเช่นนั้น ยังม้วนที่นอนเป่าลม intexเกล้าผมอย่างรีบร้อน แล้วลุกขึ้นยืน คิดไปดับโคมไฟภายในห้อง
เซี่ยสินกล่าวอย่างยิ้มแย้มว่า “หมิงเอ๋อเป่าเป้ย เหลือไว้ดวงหนึ่ง” ฉีหมิงเอ๋อล่วงรู้ “นิสัยเลว” ของสามีเป็นอย่างดี ขณะที่ร่วมรัก สมัครสมาน ชมชอบมองดูเรือนร่างอันเรียบลื่นประดุจหยกของตัวเอง ถึง แม้นางอับอายจนหน้าแดงดุจผลทับทิม แต่ยังปฏิบ้ติตาม เหลือโคมไฟ ดวงหนึ่ง
รอจนนางขึ้นเตียง มุดม่านมุ้งเข้ามา ยังไม่ทันถอดเสื้อชั้นในออก ก็ถูกเซี่ยสินโอบรั้งกับอ้อมอก ตะโพกอันกลมกลึงถูกแท่งหยกที่ร้อนลวก จ่อคุกคาม ฉีหมิงเอ๋อต้องร่างอ่อนระทวย อดหมุนตัวมายกมือโอบรอบ คอของชายคนรัก จูบปากมันเบาๆ
“วันนี้เซี่ยงกงกสับนครหลวงเพียงเพื่อแสดงต่อผู้คน เหตุใดรอถึง ยามเที่ยงค่อยกลับมา?”
ฉีหมิงเอ๋อผลักไสมือที่ย่มย่ามบนหน้าอกของนาง แต่ไม่สำเร็จ ได้ แต่ปล่อยให้เชี่ยสินกระทำการด้วยความย่ามใจ เพียงหอบหายใจพลาง สวมกอดมันไว้ ที่นอนเป่าลม โฮมโปรพลางกล่าวตัดพ้อคำหนึ่ง


ในที่นี้แปลว่าที่รัก

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น

หมายเหตุ: มีเพียงสมาชิกของบล็อกนี้เท่านั้นที่สามารถแสดงความคิดเห็น